"Neuschwanstein am Rhein" wordt dit kasteel in neogotische stijl ook wel genoemd. Bouwheer was Stephan Sarter, die in 1833 in Bonn geboren werd. Hij had een grote carrière in de bankwereld met verschillende opdrachten in het buitenland. Als beursanalist werd hij zeer rijk onder andere door de financiering van het Suez kanaal. Hij werd in 1881 in de adelstand verheven en een jaar later kreeg hij het idee om een exclusieve woning te bouwen in Königswinter.
Het werd een mengeling van een burcht, een kasteel en een villa. Ook al ziet het kasteel er als een burcht uit, een verdedigingsfunctie heeft het nooit gehad. Sarter zelf woonde in Parijs en het was dan ook een Duitse architect, die eveneens in Parijs leefde die de plannen tekende. Toen het schloss afgewerkt was bleef Sarter in Parijs wonen. Toen hij in 1902 stierf had hij nooit in zijn droomhuis gewoond. Na zijn dood kwam het schloss in handen van een neef. Deze maakte er een toeristische bestemming van. Hij bouwde vakantiewoningen en een restaurant op het terrein.
Een volgende eigenaar veranderde nog meer. Hij bouwde een theater op het terrein en installeerde een hotel. In de jaren 1920 was het kasteel een centrum van het Rode Kruis en in de jaren 1930 een Christelijk internaat, dat op het einde van de jaren 30 de deuren moest sluiten onder druk van de Nationaal-Socialisten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hier een Adolf Hitler school gevestigd. De ingang bereik je door een mooie poort. Je gaat door de winkel en restaurant en je komt dan in de tuin van het schloss. De prachtig onderhouden tuinen zijn mooi om zien. De Rolls Royce van de laatste eigenaar staat nog altijd voor de deur. In de tuin staan verschillende beeldhouwwerken, mooie bloemperken en je hebt hier een uitzicht over de Rijn. Al vanop afstand oogt het schloss indrukwekkend. We wandelden eerst door het park rond het kasteel en namen dan de trap naar binnen. Je komt eerst in het Haupttreppenhaus, een geweldige ruimte met een grote marmeren trap en loodvensters. Zoals gebruikelijk tijdens de barok en ook nog in de 19e eeuw, diende dit Haupttreppenhaus om een indruk te geven van het prestige van de eigenaar. Hier werden de belangrijke gasten ontvangen. Je stapte hier niet zomaar naar boven, maar moest de tijd nemen om tijdens het naar boven gaan de 24 grote muurschilderingen te bewonderen. Deze tonen enkele Duitse keizers en vertellen episodes uit de Duitse geschiedenis.
Hierna kom je in de Jagd- und Frühstückszimmer, die gebruikt werd als eetkamer. Buiten de maaltijden werd dit gebruikt als wachtkamer. Dan volgen nog veel kamers, zoals de Empfangssaal, de Speisezimmer, de Nibelungenzimmer e.a. Alle prachtig ingericht, met mooi houtwerk en mooie meubels. De Kunsthalle werd in de jaren 1930 gebruikt als kapel, tijdens de 2e wereldoorlog stortte de koepel in, later werd hij nog gebruikt als demonstratieruimte, maar nu is hij volledig gerenoveerd. Een kamer die ons intrigeerde was het Ehrenfremden-appartement. De rondgang door het schloss was zeker de moeite, we hebben al veel kastelen bezocht en dit was zeker één van de mooiste.