Cancale is een stad die uit twee dorpen bestaat, een benedendorp met de haven waar de vissers woonden en een dorp hogerop gelegen waar de reders en kapiteins hun woning hadden. Het is een stad met een groot strand. Het is vooral bekend voor de oesterkweek. Er worden hier 100 miljoen oesters per jaar uit de baai gehaald. Wij parkeerden in de Rue des Parcs waar je een goed uitzicht hebt op de grote oesterbanken. Waar de lange golfbreker begint zijn er enkele stalletjes waar je oesters kan proeven en kopen. De oesters van Cancale hebben een bijzondere smaak en hebben een uitstekende reputatie. De oesters worden voor je geopend en met een stukje citroen op een schoteltje gelegd.
Op picknickbanken kan je de oesters opeten. Het schoteltje moet je terug brengen, maar de schelpen mag je zelf op de metershoge stapel gooien. Het was laagwater en we konden dus tussen de oesterbanken wandelen.
Halfweg de 19e eeuw geraakten de natuurlijke oesterbanken uitgeput en begon men oesters te zaaien in banken. Nu beslaan de oesterbanken een oppervlakte van 365 ha en worden ze door 75 oesterkwekers beheerd. Het getijdenverschil van 14 m zorgt voor een ideale omgeving om heerlijke oesters te kweken. Op de dijk zijn er veel hotels en restaurants, maar het was er erg druk zodat we niet verder het benedendorp verkend hebben, maar direct verder gingen naar de Pointe du Hoc. Hier heb je nog een beter uitzicht op de oesterbanken, want je bevindt je hier veel hoger.
Nadien bezochten we nog de kerk Saint-Méen. Het is rond deze kerk dat het bovendorp zich ontwikkelde. Op het kerkplein staat een standbeeld van twee vissersvrouwen die oesters wassen, als eerbetoon aan de vrouwen die zwaar werk moesten verrichten in de oesterteelt. La Pointe des Roches Noires ligt ten zuiden van Cancale en vormt een natuurlijke grens voor de baai van Cancale.
