Wij wilden deze kerk, die vrij afgelegen ligt ten westen van het Vättern, enkele jaren geleden al eens bezoeken maar er was toen net een doop begonnen, zodat we niet binnen konden. Dit jaar lukte het ons wel en het was zeker en vast de moeite. De kerk kreeg zijn huidig uitzicht al in 1723 en is voor het grootste deel uit hout, enkel de sacristie is uit steen. De kerk heeft een toren maar daar hangen geen klokken. De klokken hangen in een aparte klokkentoren.
Het is vooral de binnenkant van de kerk die uniek is. Het is een typische basiliek kerk met een hoog schip en lagere zijbeuken. Typisch voor die tijd zijn de verschillende zitplaatsen voor notabelen, boeren, arbeiders en dienstmeisjes. Wat we nog nooit in een kerk gezien hadden was de ingewerkte klok met slechts één wijzer in het altaar. Deze klok is uit 1750. Boven de klok zit een figuur die elk uur met zijn cymbalen lawaai maakt. Bovenaan het altaar staat de verrezen Christus.
Rechts naast het altaar staat het oudste voorwerp uit deze kerk, de doopvont die dateert uit de 14e eeuw. Begin 20e eeuw werd deze doopvont uit de kerk verwijderd en gebruikt om verf in te mengen! Midden 20e eeuw werd ze terug in de kerk geplaatst. Rode verfresten zijn nog zichtbaar. In de jaren 1740 werd de ganse kerk beschilderd. Zowel de muren, plafond, altaar, preekstoel, orgel en zitbanken kregen een mooie beschildering. Er zijn vooral Bijbelse taferelen afgebeeld zoals de doop van Christus, de belijdenis en absolutie, apostelen of de Tien Geboden, maar ook enkele taferelen uit de Zweedse geschiedenis. De dame die verschillende malen afgebeeld wordt op de voorkant van het orgel heeft niets met het evangelie te maken, maar is waarschijnlijk een Zweedse koningin uit de 18e eeuw. Habo kyrka is één van de mooiste kerken die we al bezocht hebben en is zeker een omweg waard.
