Borgvik is een klein plaatsje aan de Grumpsfjord. De naam van het landschap Värmland is afkomstig van Borgvik. Doorheen het plaatsje loopt een rivier die vroeger Värma (kachel) heette. Värmland betekent “kachels land”. Je zou het niet geloven, maar hier stond een ijzerfabriek die in de 19e eeuw de grootste van Zweden was. Er werd hier ijzer gemaakt van 1627 tot 1924, maar de grootste groei gebeurde in de 19e eeuw.
Er werd een groot complex gebouwd dat niet enkel uit een ijzerfabriek bestond maar ook mijnen, zagerijen en boerderijen. Eind jaren 1800 werkten hier 1500 mensen en de fabriek draaide dag en nacht, zeven dagen op zeven.
Volgens de overlevering werd ijzer van Borgvik gebruikt om de Eiffeltoren in Parijs op te richten. Er staan nog een 50-tal gebouwen en ruïnes, zoals de hoogoven, die van grote historische waarde zijn. Ze werden gebouwd met sinterstenen. Het museum is vrij toegankelijk en gratis. Je volgt een parcours tussen de restanten van de gebouwen. Op het einde kom je voorbij de bakkerij, die jammer genoeg gesloten was het jaar dat wij hier waren. Iets verder ligt de krachtcentrale van Borgvik. De rondgang eindigt bij de oude molen, kungskvarn värdshus. Iets verder naast de rivier staat een gebouw waar het ijzer eerst gewogen werd alvorens het verscheept werd. Vlakbij ligt Borgviks museum, een museum gewijd aan de ijzerproductie vanaf het woud tot aan het afgewerkte product. Het is gevestigd in een oud gebouw dat oorspronkelijk een graanschuur was. Naast deze schuur staat het ketelhuis dat krullen van de zaagmachines verwerkte. De hete lucht werd naar de kelders van de graanschuur geleid voor de goede droging. Niettegenstaande dit een industriegbied was, ligt het in een idyllische, groene omgeving. Wij vonden het hier zeer aangenaam om te wandelen.
Aan de Gamla landsvägen tegenover een motel ligt Sliperiet, een kunsthal met hedendaagse kunst, in een molengebouw uit 1903. Op het gelijkvloers is er een museum winkel en een restaurant. Tegenover de Sliperiet ligt Mount 113: een militaire verdedigingslinie uit de laatste wereldoorlog.
Aan de jachthaven is het aangenaam vertoeven, wij aten hier onze picknick.
