We hadden in Friesland geen kliffen verwacht maar toch zijn ze er. Oudemirdumerklif is een natuurgebied in de gemeente Oudemirdum en ligt aan het IJsselmeer. De kliffen zijn ontstaan door een gletsjer uit de voorlaatste ijstijd. Tijdens deze ijstijd werden er muren van keileem gevormd, omdat het ijs de bodem voor zich uit dreef. Waar de zee in contact kwam met die muren werden door erosiegaten gevormd, die het bovenliggende keileem deden instorten.
Omdat het keileem vrij stevig is zakte het klif niet in, maar bleef er steeds een rechte wand staan. Door de voortdurende afbrokkeling kon er ook geen begroeiing ontstaan op het gevallen keileem.
Pas nadat de Zuiderzee afgesloten werd en het IJsselmeer werd bleef het waterniveau constant en kon de begroeiing beginnen. Nadat we onze auto geparkeerd hadden wandelden we langs het Minneminnespad naar het uitkijkpunt over het IJsselmeer. Dit pad is genoemd naar Minne Minnes de Vries, de laatste visser hier op Oudemirdumer Klif. Hij viste tot in 1939 in het IJsselmeer op paling. Hij woonde in het kleine huisje op het klif dat je vanop het pad kan zien liggen. Het pad is een tuinwal, Túnwâl in het Fries. Het werd gevormd door graszoden op elkaar te stapelen. Bij gebrek aan stenen en sloten gebruikten de schapenhouders deze vorm van perceelafscheiding. Deze tuinwal komt buiten Texel en Wieringen nergens anders ter wereld voor. Deze tuinwal heeft ook een speciale begroeiing en wordt na een tijdje ook het broedgebied van bijen en wespen. Het klif is 1400 m lang en zijn hoogste punt ligt op 7.8 m boven zeespiegel. Vóór het klif zijn de restanten van palen in het water te zien, deze dienden het land tegen het watergeweld te beschermen. Van het klif zagen we niet veel want we stonden er bovenop.
