Mariebergsskogen is een groot park aan de zuidrand van Karlstad. Het ligt aan het Vänern meer. Het is alle dagen open van 7u tot 22u, het hele jaar door. De ingang is gratis.
Het was eigendom van dr. Conrad Höök. Toen hij stierf was zijn zuster Ebba Treffenberg de enige erfgenaam. Zij vond tussen de eigendomsdocumenten een aantekening dat de dokter wenste dat Mariebergsskogen aan de stad Karlstad zou worden geschonken, onder voorwaarde dat het door de stad zou worden onderhouden voor de volgende generaties, zodat iedereen ervan zou kunnen genieten.
Dit is een bloemen- en beeldenpark in de buurt van Sunne. Het park werd aangelegd door de zakenman Svannte Påhlson. In 1918 verhuisde Påhlson naar het herenhuis in het midden van het park. Dit herenhuis werd Ekeby genoemd in Gösta Berling’s Saga van Selma Lagerlöf.
Na een brand werd een nieuw herenhuis gebouwd in 1932 en Påhlson besliste om een park rond het herenhuis te creëren. Het park is niet alleen beroemd om zijn rododendrons maar ook om zijn heerlijk geurende rozentuin. Er is ook een kruidentuin en duizenden bloemen bloeien in de perken.
Alsters Herrgård, gelegen in de buurt van Karlstad, Zweden, is veel meer dan alleen een prachtig 18e-eeuws landgoed aan het Vänern meer. Het is een plek doordrenkt van geschiedenis en cultuur maar vooral bekend als de geboorteplaats van de beroemde dichter Gustaf Fröding.
De geschiedenis van Alsters Herrgård reikt ver terug. De oudste vermelding dateert uit 1397, en in de 16e eeuw was het zelfs in bezit van de Zweedse koninklijke familie onder koningin Margareta Eriksdotter en koning Gustav Vasa .Later woonde hun zoon Hertog Karl hier, de stichter van Karlstad.
Ten zuiden van Väse ligt het eiland Arnön, vooral bekend om het vogelrijke gebied Hovlanda. Op het eiland liggen grote boerderijen, we reden hier wat rond, maar zwartneusschapen of bizonossen zoals vermeld op info blaadjes, hebben we niet gezien. We stopten wel in het Hovlanda Strandängar, de strandweiden van Hovlanda met een vogeltoren van waarop je vogels kan spotten op de Arnöfjord en de botnische Golf.
De houten kerk van Hammarö is een bijzondere bezienswaardigheid in Zweden. Dit charmante kerkje, gelegen in een prachtige natuurlijke omgeving, is een schitterend voorbeeld van Zweedse houten architectuur. Er zijn nog 11 middeleeuwse houten kerken in Zweden, de kerk in Hammarö is er één van en de enige in Värmland. De oudste delen stammen uit de 14e eeuw, nadien werd er bijgebouwd. De kerk is gebouwd in een eenvoudige, traditionele stijl, met een opvallende rode kleur.
Op het eiland Hammarö bevindt zich de Sankt Olofs Gryta of de pot van Sint Olof. Het is een zogenaamde reuzenpot of gigantische ketel uit het einde van de ijstijd. De gigantische ketel is een put in de oerrots. Het werd gevormd toen een steen of grind in rotatie werd gebracht toen de ijskap zich aan het einde van de laatste ijstijd terugtrok en zo een put in het oorspronkelijke gesteente vormde. De pot maakt deel uit van een categorie offerbronnen, die de naam van de heilige Olof dragen.
De zuidpunt van Hammarö is een echt stukje Vänern-kust met een fantastisch uitzicht op het Vänern. Omdat het grotendeels onontgonnen is en er bijna helemaal tot het einde een weg loopt, is de plaats een populaire excursiebestemming. Hier kunt u zowel zwemmen als buitenactiviteiten beoefenen.
In 1872 werd de vuurtoren, die de naam Hammarö Skage Lighthouse heeft, gebouwd op de zuidpunt van Hammarö,. "Hamer" betekent klif of rots en "skage" betekent landtong.
Dit is een horizontale mijnschacht in de buurt van Filipstad. In de flank van een berg werd een verbinding gemaakt tussen de mijnschachten van de Krakbomijn, waar ijzererts werd gewonnen, en de haven die hier vlak voor de Tilas stoll was aangelegd. De schacht zelf is 26 m lang en komt uit op een ruimte waar de verbinding gemaakt werd met de verticale mijnschacht. Het transport werd hierdoor veel gemakkelijker. Vanaf de helft van de 19e eeuw liep hier ook een spoorlijn tot voor de ingang. De verbinding kreeg de naam van de edelman en mijneigenaar Daniel Tilas.
Glaskogen is een natuurreservaat in Värmland, tussen Årjäng en Arvika. Midden in het bos is er een klein dorpje Lenungshammar, waar slechts 30 mensen wonen. Het reservaat is 28.000 hectare groot. Er zijn waterlopen, grote en kleine meren en uitgestrekte bossen. Men kan er kanovaren, wandelen en kamperen. Er zijn wandelpaden voor lange en korte wandelingen. De wandelpaden zijn in totaal 300 km lang. Ze zijn allemaal goed aangeduid met oranje verf en borden op de kruisingen.
De naam van deze stad was ons al bekend van één van de boeken van Sjöwall en Wahlöö : “De verschrikkelijke man uit Säffle”. Wij weten altijd al vooraf wat we ergens willen zien maar dikwijls brengen we eerst een bezoek aan het bureau voor toerisme voor meer info en een stadsplan. In Säffle kregen we een stadsplan en toonden ze ons enkel waar zich de shops bevonden. Verschillende zaken die op ons programma stonden waren gesloten of vonden we niet.
Dit Vikingcenter ligt in Nysäter,een kleine plaats in de gemeente Säffle. Het was de dag voor midzomer en het Vikingacenter met zijn expositieruimte en cafetaria was gesloten. Wat we wel konden bezoeken was het iets verder gelegen Vikingdorp Gladhem. Vanaf de parking volg je een wandelpad dat langs een bos naar het kleine nagebouwde Vikingdorp loopt. In een kleine kruidentuin worden kruiden geteeld die de Vikingen in hun keuken gebruikten. Er staan enkele kleine huisjes die bewoond werden door ouderlingen en vrouwen die de toekomst konden voorspellen.
Karlstad is met zijn 70.000 inwoners de grootste stad van Värmland. Door het hoge aantal uren zon per jaar staat Karlstad bekend als de zonnestad van Zweden. We trokken dan ook een ganse dag uit om deze plaats te bezoeken. In de voormiddag verkenden we de stad te voet. Het centrum is niet zo groot en alles ligt dicht bij elkaar. De beroemde stenen brug met zijn twaalf bogen was ons eerste doel. Deze brug, Östra Bron, is de langste stenen brug in Zweden en veruit de meest gefotografeerde plaats in Karlstad.
Dit kleine hembygdsmuseum op het schiereiland Värmlandsnäs in het Vännern was eigenlijk nog gesloten toen we hier voorbij reden, maar omdat de deur open stond zijn we gestopt. Het museum ging pas de dag nadien terug open en men was alles in orde aan het maken voor de opening. Toch waren we welkom voor een bezoek. In de nieuw gebouwde schuur staan vele gebruiksvoorwerpen, meestal uit de landbouw, uit vroegere tijden tot nu. Hoewel de nadruk op landbouw ligt zijn er ook verschillende voorwerpen van de zeeman en de visser.
Millesvik is een parochie in de gemeente Säffle. De kerk werd gebouwd in de middeleeuwen en opgedragen aan St. Laurentius, maar door verbouwingswerken in de 18e en 19e eeuw is daar niets meer van te merken. De oudste gedeelten van het kerkhof dateren uit de 13e eeuw. De klokkentoren is opgericht in 1811. De grootste klok bevat een inscriptie die verwijst naar St. Laurentius. De kerk zelf was jammer genoeg gesloten, we hadden graag de doopvont uit de 13e eeuw en de houten veranda gezien.
In een bos niet ver van Ekenäs kan je rotstekeningen bekijken op enkele platte stenen. Ze werden begin 19e eeuw ontdekt en dateren uit de bronstijd. In die tijd was het waterpeil van het Vänernmeer veel hoger dan nu. Het meer kwam waarschijnlijk tot aan de voet van deze stenen. De tekeningen zijn niet ingekleurd en dus moeilijk te zien. Toch kan je enkele schepen en cups herkennen. Enkele schepen zijn zelfs zeer lang. De plaats is toegankelijk voor mindervaliden, er is een speciale oprit voor aangelegd.
Borgvik is een klein plaatsje aan de Grumpsfjord. De naam van het landschap Värmland is afkomstig van Borgvik. Doorheen het plaatsje loopt een rivier die vroeger Värma (kachel) heette. Värmland betekent “kachels land”. Je zou het niet geloven, maar hier stond een ijzerfabriek die in de 19e eeuw de grootste van Zweden was. Er werd hier ijzer gemaakt van 1627 tot 1924, maar de grootste groei gebeurde in de 19e eeuw.
Borgviks herrgård is een beschermd herenhuis uit de 17e eeuw dat bestaat uit 5 gebouwen. Het werd gebouwd door de broers Borgström en bestond eigenlijk uit twee herenhuizen in één. Er werden enkele gebouwen tussen geplaatst zodat er twee binnenhoven werden gevormd. Nu staat er enkel nog het zuidelijke deel van het herenhuis. Het is gebouwd in de typische Caroline stijl. Het hoofdgebouw behoorde aan de ijzerfabriek die hier in de 17e eeuw gevestigd was. In de 19e eeuw werd het als school gebruikt en nog later als woonplaats voor de winkeluitbater en boekhouder.
Op weg naar Årjäng kwamen we voorbij dit kleine plaatsje. Er liggen sluizen van het Dalslandkanaal vlak naast een ijzerfabriek. Deze sluizen zijn de eerste sluizen van het Dalsland kanaal als je van de Noorse grens komt en vormen een verbinding tussen de meren Foxen en Lelång. Op deze meren wordt druk bevaren met kano’s en kajaks, zoals we zelf konden vaststellen toen enkele kanovaarders van de sluizen wilden gebruik maken.
Een prachtig gerestaureerde boerderij op 20 km van Säffle. Je neemt in Säffle de E45 naar het noorden en neemt dan de E18 richting Smedbyn en volgt de aanwijsborden naar de boerderij. Ze ligt in de parochie Kila. Al in de 16e eeuw stond hier een boerderij. In 1760 kocht Bengt von Echstedt deze boerderij nadat hij op 35-jarige leeftijd op pensioen gesteld was. Deze man werd geboren als Bengt Ekstedt en studeerde in Uppsala.