Dit is een getijdenmolen aan een trechtervormige zijarm van de Rance. Hij werd gebouwd in de 15e eeuw en was in werking tot de jaren 20 van de vorige eeuw. Op het einde van de 20e eeuw was hij vervallen tot een ruïne, maar hij is nu volledig gerestaureerd. De parking is vlakbij de D29 gelegen, van daar is het nog 900 m te voet naar de molen. Het water van de Rance werd bij vloed via een speciaal deurmechanisme naar een achterliggende vijver geleid. Bij eb sloot deze deur zich automatisch zonder menselijke tussenkomst zodat er water achterbleef in de vijver. Omdat het water dan langs het waterrad terug naar de Rance liep kon de molen draaien. De molen draaide dus enkel bij laagwaterstand.
In het begin woonde de molenaar in deze molen, pas in de 18e eeuw had de molenaar de beschikking over een huis zo’n 600 m van de molen verwijderd. Het grootste probleem is altijd de verzanding van de vijver geweest, maar deze was ook een opbrengst voor de molenaar. Het zand werd opgehaald, gedroogd en verkocht als meststof. Voor de eigenlijke restauratie heeft men eerst al de modder rond de molen moeten verwijderen. De onderdelen die men dacht kwijt te zijn lagen onder een 3 m dikke laag modder. De reden waarom de Moulin du Prat tot verval is gekomen, is waarschijnlijk te zoeken in het feit dat de molenaar zich, in tegenstelling tot zijn collega’s, niet tijdig heeft aangepast aan de moderne technieken.
